"TU WSZYSTKO SIĘ KOŃCZY I ZACZYNA:GDAŃSK,SOPOT,GDYNIA..."...

To miejsce zawsze mnie nastajało tak cudownie.
Łono natury,słodki domeczek pachnący wspomnieniami.
Ale ten zapach nadal przyprawia mnie o zawrót głowy.
Już nie bolesny,a jednak nadal go w ten sposób czuję.
Znajomi byli,ale nie Ci,którzy powinni.
Ale to dobrze,bo juz w sumie nie powinni,więc nauka odzwyczajania się od pewnych przyzwyczajeń nabytych przez cztery lata trwa.
Po tej majówce wiem,że nie chce tam juz jeżdzić sama.
Niby daje radę,ale nie we wszystkich kwestiach.
I to tez mnie wkurza niemiłosiernie.
Pierwszy dzień dłużył mi się tak,że myślałam,że chyba wróce Pksem nie gasząc nawet rozpalonego grilla.
Ale dwa dni później nie chciałam juz wyjeżdzać.
Rozłożyłanm się z gratami i ten powrót okazał się zupełnie nie w porę.
Zauważyłam kolejną zmianę w mym jakże wielobarwyn życiu.
A mianowicie przez 4 bite lata będąc w Gdańsku myslałam tylko o tym jeziorze i nie przeszkadzała mi nawet zima żeby tam jechac i spotkac się z pewnymi osobami.
Teraz zauważalna zmiana polega na tym,że zastanawiałam się nawet czy nie lepiej spędzić majówki w Gdańsku i jadąc tam do końca nie byłam pewna czy mam na to tak zawsze wyczekiwane miejce ochotę.
I to jest dobry znak!
Ponieważ odłaczam się juz od jezior,a przywiązuję się bardziej do imprez i ludzi z Gdańska.
I niech tak pozostanie!
Dzis czuję,że wszystkie potrzebne mi osoby sa koło mnie i  szukanie ich paredziesiąt kilometrów dalej stało się juz całkowicie zbędne.
i takie wnioski sprawiaja ,że na mojej buźce pojawia się filmowy uśmiech gwiazdy Hollywoodu!